سیروان طاعتی | کارشناس ارشد برنامهریزی و آمایش شهری:
تدوین چشمانداز توسعه پایدار در شهر در مرحله اول مبتنی بر بهکارگیری اصول آمایش سرزمین در استراتژیهای توسعه است؛ چراکه در آمایش سرزمین در نظر گرفتن مسائل و مقولات مختلف اصلی اساسی است و در نظر نگرفتن هر یک از آنها یا برعکس توجه بیش از اندازه به وضعیت موجود، نتیجه مطلوب را در بر نخواهد داشت.
یکی از اصلیترین چالشهای موجود بر سر راه توسعه پایدار شهری، نبود طرح مدیریت یکپارچه در مدیریت شهری شهرهای کشور است. چنین وضعیتی آمایش سرزمین را غیرعملی مینماید، چراکه وضعیت موجود موجب بروز بخشینگری و تقابل نهادها و ارگانهای موثر در بهبود وضعیت شهر میگردد. به طور مثال در موضوع احداث کمربندی سنندج برای شهر برنامهها و راهکارهای اداره راه و شهرسازی و شهرداری، تا چه اندازه موجب همافزایی میشود؟ این برنامهها تا چه اندازه در تقابل با هم هستند تا اینکه در تعامل با هم باشند؟
تدوین و ترسیم چشمانداز توسعه پایدار شهر هنگامی افق روشنی را پیش روی ما میگشاید که مطالبات مردمی و الزامات برنامهریزی و مدیریت شهری، با هم و به صورت مجموعهای رصد شود.
مطالبات و الزاماتی همچون در دستور کار قرار گرفتن حکمروایی خوب شهری، توزیع عادلانه فضاهای رفاهی و خدماترسانی بر اساس تکنیک مکانیابی صحیح و در نظر گرفتن میزان قابلیت و سهولت دسترسی برای عموم شهروندان به عنوان عامل سرگردانی شهروندان در فضای شهری مانند کمبود سرانهها در مناطق گوناگون، بهینهسازی زیرساختهای ارتباطی «آسفالت و ترمیم و تعریض خیابانها و کوچهها» به عنوان موانع ارتباطات فضایی در فضای شهری، آمادهسازی شهر برای شهروندان «از قبیل کهنسالان، معلولان، کودکان و زنان» به عنوان عامل محرومسازی اقشاری پرشمار از فضای شهری، چارهسازی برای توسعه فیزیکی بدون برنامه شهری به عنوان عامل پراکنده روی بیقید و بند و عامل رانت زمینداران و زمینخواران، تعریف منابع مالی پایدار (از قبیل احداث کارخانههای تبدیلی کشاورزی، رونق کارگاههای بخش خصوصی و بنگاههای زود بازده، احداث شهربازی، رونق گردشگری شهری و اکوتوریسم، ایجاد صنایع تولیدی، کارخانه بازیافت زباله و دهها مورد دیگر...) با مشارکت و سرمایهگذاری بخش خصوصی و شهرداریها و... اگر به طور همزمان مورد توجه قرار گیرند، میتوان به توسعه پایدار شهری امیدوار بود.
توسعه پایدار شهری چشمانداز میخواهد
در همینه زمینه :